কথা পাতি থাকোতে ছোৱালী জনী

কথা পাতি থাকোতেই ছোৱালী জনী
হৈ পৰে ফাগুনৰ পলাশৰ দৰে
কাণফুলিৰ ৰুনুক জুনুক শব্দত
পাগলৰ দৰে হৈ পৰে
চৌপাশৰ পৰিবেশ
মাত কঢ়িয়াই অনা
বতাহ জাক হৈ পৰে
উন্মাদ,
তাই কথা বোৰ কৈ থাকে
পনিয়ল বৰনীয়া ওঁঠ
হৈ পৰে চঞ্চলৰ দৰে,
মোবাইলটি হৈ পৰে
আত্মবিশ্বাসী
মৌনতাই আগছি ধৰে
যেতিয়া মাক আহে
তাইৰ ওচৰলৈ
আশা বোৰ বাঢ়ি গৈ থাকে
কৈ যায়
সপোন বোৰৰ কথা
জীৱনৰ অংকবোৰৰ কথা
প্ৰেম আৰু ভালপোৱাৰ কথাৰে |
সংঘাতৰ কথা ক‘লে
তেওঁ উচুপি উঠে
নিৰৱতা বোৰ উজাই আহে
নিশাৰ গভীৰতালৈ
মোবাইল পৰি ৰয় একাষে
বগাই যায় সপোনৰ জখলা
নিৰৱে নিশব্দে
নিশাৰ নিৰৱতা ভংগ কৰে
এজাক কোমল ৰ‘দালিয়ে |
সচাকৈ,
কথা পাতি থাকোতে ছোৱালী জনীক
বহুত ভাল লাগে ||