মই

শব্দৰ সৈতে খেলি খেলি
ভাগৰি পৰা
মই দীপ জ্যৌতি শৰ্মা
প্ৰেমৰ বুকুত
শূণ্যতাই খেদি ফুৰা
হতাশ গ্ৰস্ত প্ৰেমিক
হয়,কহুৱা মোৰ মন
জোনাকৰ বুকুত
মই সাজো
সপোনৰ কৰেংঘৰ
জীৱন নামৰ অংকটোত
মোৰ কৰবাত ভূল হৈছে
সেইটো খাটাং
নহ‘লে বাৰু দুখবোৰ
কিয় সুখ নহয় ?
আশা বোৰ কিয়
নিৰাশা হৈ ৰয় ?
মোৰ মন আছিল
প্ৰেমৰ নৈত সাতুৰিবলৈ
কিন্তু ক‘ত ?
আশা, আশা হৈয়ে ৰ‘ল
মই, মই হৈ
আৰু বিশ্বাস বোৰ
বিশ্বাসঘাটকতা হ‘ল ?